សាខាដុនបូស្កូកែបបៃតង២០២៤

សាលាបច្ចេកទេស ដុនបូស្កូ និងគម្រោងអប់រំកុមារខេត្តកែបយើងខ្ញុំ បានចាប់ផ្ដើមសកម្មភាព និងបំផុសគំនិតផ្ដួចផ្ដើមសម្រាប់ការថែរក្សា និងការពារបរិស្ថាន នៅចន្លោះឆ្នាំ២០១១ ហើយសាលារបស់យើងមានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុង ឧទ្យានជាតិកែប។ យើងជឿជាក់ថា ការព្រួយបារម្ភចំពោះបរិស្ថានដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងសកម្មភាពជាក់ស្ដែងដូចជា ការថែរក្សាព្រៃ ការស្នើរសុំការគាំទ្រសម្រាប់ថាមពលព្រះអាទិត្យ និងយុទ្ធនាការកែច្នៃឡើងវិញ គឺជារឿងដ៏សំខាន់មួយសម្រាប់សាលារៀនមួយដែលកុមារ យុវជន និងគ្រូបង្រៀនអាចស្វែងរកទំនាក់ទំនងជាមួយធម្មជាតិ ក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយធម្មជាតិសម្រាប់ការថែរទាំទូទៅ។ ក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសម្ព័ន្ធដុនបូស្កូបៃតង ដុនបូស្កូកែប បានពង្រីកខ្លួនក្លាយជាអ្នកដឹកនាំក្នុងតំបន់ ជាគំរូនៃនិរន្តរភាពដើម្បីបរិស្ថាន ខណៈពេលដែលមជ្ឍមណ្ឌលមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការអប់រំ ជាពិសេសនៅក្នុងគម្រោង TVET ។

មានបញ្ហាប្រឈមធំៗចំនួន ៦ ក្នុងកម្មវិធីនេះ៖

ការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាបៃតងដើម្បីសន្សំសំចៃថាមពល និងក្លាយជានិរន្តរភាពជាមួយនិងការតម្លើងបន្ទះ សូឡា នៅលើដំបូលអាគាររបស់យើងតាំងពីឆ្នាំ២០១២។ សូមអរគុណចំពោះម្ចាស់ជំនួយមួយចំនួន យើងអាចថែរក្សាវាបានរយៈពេល១២ឆ្នាំ ទោះបីជាវាត្រូវការការបន្តឡើងវិញជាទៀងទាត់នៃបន្ទះសូឡា។ ការងារជាមួយបន្ទះសូឡាបានបើកឱកាសសម្រាប់សិស្សានុសិស្ស និងលោកគ្រូអ្នកគ្រូផ្នែកអគ្គិសនីរបស់យើងបានទទួលការបណ្ដុះបណ្ដាលលើផ្នែកថាមពលព្រះអាទិត្យនេះ ដែលកំពុងឈានមុខគេនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ចាប់តាំងពីពេលរដ្ឋាភិបាលមានចំណាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងក្នុងការលើកកម្ពស់ការផលិតថាមពលព្រះអាទិត្រនៅក្នុងប្រទេសដែលជាតំបន់ត្រូពិច ដែលលើយើងមានកាំរស្មីព្រះអាទិត្យពេញមួយឆ្នាំ។

ភារកិច្ច៖

ប្រធានផ្នែកនីមួយៗ ត្រូវបង្កើតផែនការសន្សំថាមពលនៅតាមកម្រិតនៃផ្នែក។ សូមពិចារណាការតម្លើងស្ថានីយ៍សូឡា KW ជាកាតព្វកិច្ចរបស់ផ្នែកនីមួយៗ ឬនៅតាមតំបន់ផ្សេងៗ ការធ្វើបែបនេះវានិងជួយអោយសាលាមានការផ្គត់ផ្គង់ថាមពលកាន់តែច្រើន។
ប្រធានផ្នែកទាំងអស់ត្រូវយល់ស្របក្នុងការអនុវត្តប្រភពពន្លឺធម្មតាដូចជា៖ អំពូលភ្លើង(គ្រប់ទម្រង់)។ ជំហានទាំងនេះមិនត្រឹមតែសន្សំប្រាក់ប៉ុណ្ណោះទេ វាថែទាំងធ្វើអោយសាលាមាននិរន្តរភាពដោយខ្លួនឯងទៀតផង។
សវនកម្មថាមពល និងត្រូវធ្វើឡើងជាកាតព្វកិច្ចសម្រាប់ផ្នែកនីមួយនៅចុងឆមាសនីមួយៗ
សន្សំថាមពល និងក្លាយជាបាវចនា ការងារប្រចាំថ្ងៃនៅក្នុងផ្នែកនីមួយៗ។ គ្រប់ផ្នែកទាំងអស់ត្រូវបញ្ជាទិញតែ កុំព្យូទ័រ និងឧបករណ៍ទៅតាមអនុលោមតារាងថាមពល។ប្រសិនបើថាមពលមិនអាចប្រើបានទេ សូមទិញម៉ូដដែលសន្សំសំចៃបំផុត ដែលមាននៅលើទីផ្សារ។
សន្សំថាមពល TIPS ៖

បើកដំណើរការមុខងារគ្រប់គ្រងថាមពលនៅលើកុំព្យូទ័រ និងម៉ូនីទ័ររបស់អ្នក ដូច្នេះវានិងកាត់បន្ថយថាមពលប្រើនៅពេលដែលអ្នកមិនដំណើរការលើវា។ យើងពេញចិត្តចំពោះការប្រើប្រាស់កុំព្យូទ័រយួរដៃ ដោយសារវាជួយសន្សំសំចៃថាមពលច្រើនជាង។
ធ្វើការបិតម៉ូនីទ័ររបស់អ្នកនៅពេលដែលអ្នកចាកចេញពីតុ
បើកដំណើរការមុខងារគ្រប់គ្រងថាមពលនៅលើម៉ាស៊ីនបោះពុម្ពឡាស៊ែររបស់អ្នក។
អ្វីដែលអាចធ្វើទៅបាន សូមបិទម៉ាស៊ីន ជាជាងការបិទដំណើរការកម្មវិធី
សូមបិទភ្លើងដែលមិនចាំបាច់ ហើយប្រើពន្លឺថ្ងៃជំនួសវិញ
ជៀសវាងការប្រើភ្លើងបំភ្លឺតុបតែង
ប្រើអំពូល LED ឬបង្រួមអំពូល fluorescent
បិទភ្លើងនៅក្នុងបន្ទប់ប្រជុំ ថ្នាក់រៀន នៅពេលដែលពួកគេមិនប្រើប្រាស់
ប្រើកង្ហារតែនៅពេលពួកគេត្រូវការប៉ុណ្ណោះ
ដកឧបករណ៍ដែលមិនចាំបាច់ចេញ(ដូចជា ទូរទស្សន៍ ទូទឹកកក ម៉ាស៊ីនព្រីន ឆ្នាំងសាកជាដើម)។

បញ្ហាប្រឈមទីពីរគឺ ការគ្រប់គ្រងទៅលើប្រព័ន្ធទឹក និងការប្រមូលផ្ដុំទឹកភ្លៀង។ ទាំងពីរនេះគឺសំខាន់ណាស់ដែរ ដោយសារសាលាមួយគឺមានការប្រើប្រាស់ទឹកច្រើន។ នៅក្នុងឆ្នាំ២០១២ យើងមានការព្រួយបារម្ភជាខ្លាំងចំពោះការប្រើប្រាស់ទឹកនៅក្នុងដុនបូស្កូកែប វាហូរចូលទៅក្នុងសមុទ្រព្រោះមិនមានការគ្រប់គ្រង់ត្រឹមត្រូវ។ ម៉្យាងទៀត យើងសូមអរគុណចំពោះម្ចាស់ឧបត្ថម និងអ្នកស្មគ្រ័ចិត្ត យើងបានបង្កើតកន្លែងសម្រាប់ផ្ទុកនៅទឹកដែលប្រើប្រាស់ហើយ ព្រមទាំងបានបង្កើតអាងទឹកចិញ្ចឹមត្រីផងដែរ។ នៅក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះដែរបានបង្កើតស្រះទឹកផ្សេងៗទៀតដើម្បីប្រមូលទឹកភ្លៀង សម្រាប់សត្វ បក្សាបក្សី សត្វល្មូន ហើយសត្វផ្សេងទៀតអាចស្វែងរកទីជម្រករបស់ពួកគេ ខណៈពេលដែលសិស្ស និងគ្រូអាចរីករាយជាមួយវាគ្រប់ពេលវេលា។ការគ្រប់គ្រងទឹកដែលប្រើប្រាស់រួចន និងការប្រមូលផលទឹកភ្លៀង នាយកដ្ឋាននីមួយៗត្រូវធ្វើការក្នុងទិសដៅនៃការគ្រប់គ្រងទឹកដែលប្រើប្រាស់រួចនោះ ជាពិសេសនៅក្នុងសណ្ឋាគាររបស់សិស្ស។ ការដាក់កម្រិតលំហូរទឹកនៅលើក្បាលម៉ាស៊ីនទឹក ផ្កាឈូក បង្គន់ដែលមានលំហូរទឹកទាប និងឧបករណ៍បង្ហូរទឹកនោមដោយស្វ័យប្រវត្តិគួរតែត្រូវបានប្រើ ដើម្បីកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ទឹកក្នុងបរិវេណសាលា។ ប្រធានផ្នែកនីមួយៗត្រូវចាត់វិធានការអោយបានតឹងតែង ដើម្បីអនុវត្តការគ្រប់គ្រងទឹកដែលប្រើប្រាស់រួច និងការប្រមូលផលទឹកភ្លៀង។

បញ្ហាប្រឈមទីបី ពាក់ព័ន្ធនឹងការគ្រប់គ្រងកាកសំណល់ ដូចជាប្លាស្ទិក និងសម្ភារៈផ្សេងៗទៀត។ ផ្ទះបាយរបស់សាលា និងអាហារដ្ឋានបានចូលរួមក្នុងដំណើរការកាកសំណល់សម្រាប់ការចិញ្ចឹមសត្វ និងការផលិតជីកំប៉ុស។ ផ្លាស្ទិកបញ្ហាចំបង ព្រោះវាប្រធានបទដ៏លំបាកមួយក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ យើងកំពុងតែត្រួតពិនិត្យយ៉ាងតឹងតែងបំផុតក្នុងការទប់ស្កាត់ការប្រើប្រាស់វា និងការបោះចោលសម្រាមពាស់វាលពាសកាលទូទាំងប្រទេសដែលបង្កជាផលប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដល់បរិស្ថាន ទាំងក្នុងទឹក និងលើដី។ សំណើគ្រប់គ្រងការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិកនៅក្នុងសាលាមានការលំបាក ដោយសារតែបរិបទជាតិខ្លាំងជាងគំនិតផ្តួចផ្តើម។ ក្នុងករណីនេះ ពួកយើងបានសម្រេចចិត្តប្រមូល និងលក់ផ្លាស្ទិកតាមដែលអាចធ្វើបាន ដោយបង្កើតកន្លែងប្រមូល និងដោះស្រាយជាមួយក្រុមកែច្នៃរបស់ខេត្តកែប។

បញ្ហាប្រឈមទីបួន ពាក់ព័ន្ធនឹងកម្មវិធី TVET របស់យើង វាទាក់ទងនឹងការគ្រប់គ្រងកាកសំណល់ឧស្សាហកម្ម។ សាលាបច្ចេកទេសជាក្រុមហ៊ុនផលិតឧស្សាហកម្ម ទោះបីតិចក៏ដោយ កាកសំណល់ពី សាលាដូចជា មេទីល គ្រឿងចក្រដែលលែងប្រើ សារធាតុគីមី ដូចជាថ្នាំលាប និងកាកសំណល់ពិសេសៗជាច្រើនទៀត។ ប្រធានបទនេះវាពិតជាមានសារៈសំខាន់សម្រាប់សាលាបច្ចេកទេសក្នុងការបង្កើតដំណើរការ ការគ្រប់គ្រងកាកសំណល់ ព្រោះវាបានអប់រំដល់សិស្សវ័យក្មេង ក្នុងការចូលរួមការងាររបស់ពួកគេនៅពេលអនាគត នៅក្នុងប្រទេស។ ការបង្កើតគោលនយោបាយក្នុងវិស័យនេះអាចមានប្រសិទ្ធភាព ប៉ុន្តែការអនុវត្តរបស់ពួកគេកើតចេញពីការយល់ដឹងរបស់គ្រូ ដែលជាអ្នកដឹកនាំក្នុងសាលា។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី វាមិនមែនជាការងាយស្រួលនោះទេ ព្រោះគ្រូបង្រៀនមួយចំនួនអាចចាត់ទុកថា កាកសំណល់ឧស្សាហកម្មនេះមិនមែនជាបញ្ហានោះទេ។

បញ្ហាប្រឈមទីប្រាំ គឺជាការបង្កើតបណ្ណាល័យបៃតង។ វាមានន័យថាការចូលប្រើសម្ភារៈជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ និងសោតទស្សន៍ដែលអាចរកបានសម្រាប់គ្រូ និងសិស្ស ហើយនោះក៏ត្រូវបានភ្ជាប់យ៉ាងជិតស្និទ្ធទៅនឹងកម្មវិធីសិក្សារបស់ TVET ផងដែរ។ ប្រើសម្ភារៈអានបន្ថែមក្នុងទម្រង់ទន់ដោយកាត់បន្ថយសម្ភារៈដែលពិបាកអាន។ ប្រើអ៊ីម៉ែលបន្ថែមទៀតសម្រាប់ការទំនាក់ទំនងជាផ្លូវការនូវព័ត៌មានដែលត្រូវការ ការអានតាមអ៊ីនធឺណិតជាដើម។ រក្សាទុកក្រដាស។

បញ្ហាប្រឈមចុងក្រោយទីប្រាំមួយ យើងមានការចូលរួមចំណែកក្នុងការថែរក្សាព្រៃ និងសួនច្បារ។ ការប្រើប្រាស់ពាក្យ “ព្រៃ” មានន័យថា ការភ្ជាប់សាលាទៅនឹងតំបន់ដែលសាលាស្ថិតនៅ បានផ្តល់សិទ្ធិក្នុងការដាំដុះពូជដើមឈើ។ ការដឹងពីតំបន់ និងបរិស្ថានដើមឈើ វាពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់ ព្រោះវានិងផ្សាភ្ជាប់ជាមួយបរិវេនបៃតងដ៏អស្ចារ្យរបស់ខ្លួន។ សិស្ស និងគ្រូ ត្រូវតែដឹងពីព្រៃធម្មជាតិជុំវិញខ្លួន និងប្រភេទនៃសត្វដែលមានជីវិតរបស់វា។ នៅសាលាដុនបូស្កូកែបរបស់យើង វាងាយស្រួលណាស់ ព្រោះសិស្ស និងគ្រូរបស់យើង មកពីតំបន់ជនបទ។ ជនជាតិដើមភាគតិចពួកគេបានដឹងពីដើមកំណើតនៃរុក្ខជាតិ និងសូមកោតសសើរពួកគេជាផ្នែកមួយនៃការរស់នៅផ្ទះធម្មជាតិរបស់ពួកគេ។ ខ្ញុំគិតថាស្ថាប័នមួយនៅកណ្តាលទីក្រុងអាចជួបការលំបាកជាងនេះ ដោយសារតែទីក្រុងទំនើបត្រូវបានគេមើលឃើញជាទូទៅថាជាការបំបែកចេញពីធម្មជាតិ។ ទីក្រុងទ្វេរនិយម – ព្រៃគឺមានវត្តមានច្រើននៅក្នុងចិត្តគំនិតលោកខាងលិច ទោះបីជាយើងអាចមើលឃើញការរីកលូតលាស់នៃគំនិតទីក្រុងបៃតងក៏ដោយ។ ទីក្រុងដែលមានសួនច្បារ និងផ្លូវបៃតងជាច្រើន មិនមែនមានន័យថាមានវត្តមានប្រភេទសត្វដើមនោះទេ។ អ្នកអភិវឌ្ឍន៍ទីក្រុងមានទំនោរដាក់បញ្ចូលដើមឈើដែលពួកគេចូលចិត្តសម្រាប់ផ្កា និងទម្រង់ជាជាងការប្រឹក្សាអំពីរុក្ខជាតិបុរាណនៃទឹកដីដែលវាជាទីក្រុងឥឡូវនេះ។ ការបង្កើតសួនសត្វព្រៃជាមួយប្រភេទដើមឈើក៏ទាក់ទាញសត្វដើមដែរ ហើយវារក្សាវដ្តធម្មជាតិដែលត្រូវបានរំខានដោយសំណង់ដ៏ធំនៃអគារនៅក្នុងទីក្រុង។ ជាការពិតណាស់ មនុស្សជាច្រើននៅទីក្រុង គឺមានការ ភ័យខ្លាចដោយ សត្វព្រៃនៅជិតកន្លែងរស់នៅរបស់ពួកគេ។ ក្នុងន័យនេះ យើងត្រូវដឹងពីយុទ្ធនាការអប់រំ ដើម្បីស្គាល់ និងដឹងពីគុណសម្បត្តិនៃសត្វព្រៃ និងវិធីរស់នៅជាមួយពួកវា។ ក្នុងរយៈពេល 12 ឆ្នាំនៃ Don Bosco Kep Brother Sun Jungle-Garden របស់យើង យើងមានមោទនភាពក្នុងការក្លាយជាបរិស្ថានធម្មជាតិនៃសត្វតូចៗដូចជាពស់។ ខ្ញុំលើកឡើងពីពួកវា ព្រោះពស់មានទំនាក់ទំនងនឹងគ្រោះថ្នាក់។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងគោលនយោបាយបៃតងដែលមិនបានសរសេរជាប្រពៃណីរបស់យើង ដើម្បីការពារសួនព្រៃរបស់យើង យើងបានចុះបញ្ជីប្រភេទសត្វពស់ និងសិក្សាវាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ដោយទទួលបានដឹងពីការពិតមួយចំនួនដូចជាថា មិនមែនពស់ទាំងអស់សុទ្ធតែមានគ្រោះថ្នាក់ដល់មនុស្សនោះទេ។ ចំពោះប្រភេទសត្វទាំងនោះដែលយើងដឹងថាអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់សិស្សានុសិស្ស ព្រោះវាមានពឹស យើងបានបរបាញ់វា ហើយនាំយកពួកវាទៅជ្រៅក្នុងព្រៃជាតិកែប ដែលយើងរស់នៅផងដែរ។

ឯកសារសត្វ និងរុក្ខជាតិនេះ គឺជាសកម្មភាដែលគួរអោយចាប់អារម្មណ៍របស់សិស្សនិងគ្រូ ខណៈពេលដែលកំពុងគិតអំពីភាពស្រស់ស្អាតនៃសត្វស្លាប សត្វល្មូន សត្វល្អិត ត្រី និងរុក្ខជាតិ។ សួនព្រៃរីកដុះដាល បង្កើតបរិយាកាសព្រៃឈើដ៏ស្រស់ស្អាតនៅខាងក្នុងសាលា ដែលយើងអាចបង្ហាញថាមនុស្ស និងធម្មជាតិអាចរស់នៅជាមួយគ្នាដោយសុខដុមរមនា។ ទំនៀមទំលាប់ជនជាតិដើមភាគតិចក្នុងរឿងនេះមានសារៈសំខាន់ និងបំផុសគំនិត។ យើងបានរកឃើញថាការថែរក្សាព្រៃគឺជាអ្វីមួយដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ហើយសំខាន់បំផុតនោះព្រៃឈើក៏ថែរក្សាយើងផងដែរជាមួយនឹងការផ្តល់អាហារ សុខភាព និងសម្រស់។